Terug uit Letland!

Terug uit Letland! Ik mis de sneeuw nu al ;).

We hebben een hele bijzondere week gehad in Smiltene, Letland. Ondanks dat we met 240!! Mensen in 1 gymzaal sliepen en ik voor het eerst op een dun matje moest slapen, heb ik toch heel goed geslapen (oordoppen doen wonderen).

De 1e dag hebben we een meeting gehad met z’n allen waar we allerlei informatie kregen over wat we die week konden verwachten. Halverwege de ochtend zijn we met zn allen naar het plein in Smiltene gelopen en hebben we 3 praise nummers gezongen en geproclameerd dat God de ruimte mocht krijgen in Smiltene die week. De middag en avond waren we vrij en konden we uitpakken en onze slaapplek inrichten. In het midden van de gymzaal hing van de ene kant naar de andere kant een zeil, dat was de scheiding tussen de mannen en vrouwen dat zag er wel erg grappig uit. We zagen elkaar niet, maar horen uiteraard wel. Zo af en toe werd er wat over en weer geroepen, vooral s’nachts was het gesnurk vanaf de mannen goed te horen :).

De 2e dag hebben we voedselpakketten klaar gemaakt in het cultuurhuis van Smiltene, dat was een kwartier lopen vanaf de school waar we sliepen. Hiervoor mochten we elke ochtend een heerlijke prachtige wandeling maken door het besneeuwde landschap van Smiltene! Deze 2e dag hebben we heel veel vrachtwagens uitgepakt met kleding. Er werd een lange rij van mensen gevormd vanaf de vrachtwagen naar de grote ruimte waar de kleding allemaal klaargelegd zou worden, zo werden alle kledingzakken in een lange rij doorgegeven aan elkaar. Het was vooral heel gezellig!

De 3e, 4e en 5e dag was het voedselpakketten uitdelen op adressen in en buiten Smiltene. Iedereen werd in groepen ingedeeld, met dat groepje ging je dan de hele week op pad. Ik zat in een groepje van vier, Kristine uit Letland zij was onze chauffeur en vertaalster, Charlotte uit Denemarken en Molton uit Noorwegen. Het klikte direct goed en we hebben samen drie hele bijzondere dagen beleefd.

Voor de 1e uitdeel dag hadden we adressen in een flatgebouw, waar vooral oudere mensen woonden.
Dat was vooral trap op en af, huis in en uit. Mensen waren erg verbaasd dat we langs kwamen met een voedsel pakket maar ook erg blij. Soms werden we gelijk binnengelaten, bij anderen duurde het even. Mensen vertelden al gauw hun verhaal en wanneer we vroegen of we konden bidden was het vooral voor hun gezondheid en werk omdat de economie erg slecht gaat. Omdat ze veel vertelden over hun leven konden we vooral voor die situaties bidden. Mensen waren gewoon erg bemoedigd dat we langs kwamen speciaal voor hun. Bij 2 huizen mochten we mensen tot Jezus leiden en gaven ze hun hart aan Jezus, dat was heel bijzonder. Deze mensen mochten we dan uitnodigen voor een speciaal diner wat gehouden zou worden op de zaterdag als afsluiter van de week.

De 2e uitdeel dag was iets avontuurlijker, we kregen een kaart met adressen en we mochten zelf uitzoeken waar we moesten zijn, dit was een iets meer afgelegen gebied waar de huizen verder weg stonden van elkaar. En, daar reden we dan in een besneeuwd landschap op zoek naar adresjes in de bossen, het grappige was dat we in een rode bmw reden haha mensen zagen ons gelijk aankomen.
We hebben veel gereden en gelopen in de sneeuw, de 1 was niet thuis, bij andere huizen kwamen de honden ons verwelkomen. Het ene huis bestond uit 2 oude mensjes, de ander uit een eenzaam oudje, bij een ander een gezin….het was telkens weer een verassing. Dit was de derde dag net zo, daar hadden we zelfs een sneeuwbui bij aan het einden van de middag. Gelukkig hielden de mensen hun huis lekker warm. We kwamen dan van -6 C in 20 C, wanneer we dan stonden te praten ging bij ons steeds meer uit, eerst handschoenen dan muts, vervolgens de jas los….. zoals je je kunt voorstellen waren de meesten van ons verkouden aan het einde van de week. Maar het was het allemaal de moeite waard. We hebben vooral God ervaren zodra we bij de mensen de drempel over stapte. We waren als team erg op elkaar ingesteld er was eenheid, heel bijzonder. En de gebeden waren ook heel bijzonder, God gaf ons de juiste woorden. In onze DTS hebben we geleerd “ het verstaan van Gods stem” dit hebben we zeker mogen “ oefenen” en leren bij deze mensen thuis. Omdat mensen geen hoop meer hebben en dus vaak tijdens gebed of al eerder beginnen te huilen hebben we vooral ook veel knuffels mogen uitdelen. :) Er gewoon zijn voor mensen, en ze bemoedigen.

De zaterdag hebben we met een groep een ochtend mogen voorbereiden voor inwoners van Smiltene. We hebben gezongen, getuigenissen gegeven en drama stukjes opgevoerd waarin duidelijk het verhaal van Jezus in naar voren kwam. Daarna was er tijd voor een hapje en een drankje en hebben we voor nog een aantal mensen mogen bidden. Gewoon dienend bezig zijn en mensen aandacht geven. Wel is dan de taal een barrière, er waren wel wat vertalers aanwezig maar niet genoeg helaas. Maar koffie en koekjes uitdelen word ook gewaardeerd ;).

De zondag was alweer vertrek dag, sochtends om 9:00 uur vertrokken we en we kwamen savonds op half tien aan in Epe. Gelukkig waren we de volgende dag vrij en mochten we lekker uitslapen en onze tassen uitpakken.

Ik kijk terug op een geweldige week waarin God heel veel gedaan heeft door mij heen voor de inwoners van Smiltene. Op naar India…….. :)

Lfs Kitty